Tiltekt í skúmaskotum hugans

Þar sem að við sem þjóð erum í miklum vandræðum þessa dagana að nota allan þennan pening sem safnar bara vöxtum og ryki, þá er það mín skoðun að við skulum fyrir alla muni reyna að koma hluta af þessum auði okkar í eitthvað gagnlegt. Og hverjar eru betur til þess fallnar, eins hlutlausar og þær efalaust eru, en prófessor og doktor í kynjafræði að nýta þennan pening okkar á skynsamlegan hátt? Þar að auki ætti þetta að vera tiltölulega létt verk hjá þeim því að þær eru þegar búnar með mikla grunnvinnu.
Endilega sóið sem mestum pening í þessa bölvuðu vitleysu, ekki veitir af á þessum síðustu og verstu....

	Íslensk heimili kynjagreind
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Tókst ekki að synda yfir Ermasundið.
Tókst ekki að synda til Eyja.

Hvað skyldi honum EKKI takast næst?
Bara spyr.

	Gerir betur næst
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ég myndi ekki segja að þetta væri líknardráp því að ættingjarnir drápu ekki konuna heldur leyfðu henni að deyja. Á því finnst mér vera mikill munur. Það að drepa einhvern er að gefa honum lyf/eiturlyf, notast við vopn eða á einhvern annan hátt koma í veg fyrir að hjartað nái að slá og heilinn fái súrefni. En þegar náttúran fær að ráða er um allt annað að ræða. Við gætum efalaust haldið lífi í flestum nær endalaust með því að notast við öndunarvéla og næringargjafir en það er hvorki eðlilegt né rétt.

	Þjóðverjar dæma líknardráp löglegt
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ég skellti mér ásamt Hjalla bro í smá ferðalag á föstudaginn langa. Ég hafði áður haft samband við björgunarsveit sem var í gæslu uppi á Fimmvörðuhálsi þann daginn, og fengið loforð fyrir því að við bræður fengjum að fara með þeim uppeftir. Þegar að við vorum komnir austur að Heimalandi var okkur tilkynnt að við fengjum ekki far með þeim þrátt fyrir gefið loforð. Að vonum vorum við svekktir yfir þessu en í raun var þetta mikil lukka því að í staðinn hittum við á frábæra bræður úr björgunarsveitinni Mannbjörg í Þorlákshöfn og fórum með þeim.

Við ókum upp Skógaheiðina og komum við í Baldvinsskála og Fimmvörðuskála og skelltum þar inn vatni sem að Mannbjargarmenn höfðu meðferðis. Að því loknu fórum við alveg upp að gosstöðvum og vorum þar fram á nótt. Við lentum m.a. í því að koma að manni sem hafði í hálkunni fallið fram fyrir sig og slasast, þó ekki alvarlega. Eftir að hafa skoðað hann taldi ég víst að hann væri úr axlarlið og skömmu síðar kom læknir sem að komst að sömu niðurstöðu. Þetta endaði með því að leitað var eftir aðstoð Norðurflugs og tóku þeir að sér að flytja manninn niður þar sem hann fékk síðan frekari aðhlynningu. Þegar að leið á kvöldið fór síðan veður að versna og fór það svo að lokum að við lentum í því að draga bilaðan jeppa alla leið niður að Skógum.

Það var stórkostleg upplifun að sjá, heyra og finna lyktina sem fylgir eldgosinu og það toppaði allt saman að lenta í svona frábærum félagsskap. Þegar að við komum aftur að Heimalandi um nóttina beið okkar síðan ljómandi máltíð sem að konur úr slysavarnardeildinni í Reykjavík sáu um.

Þetta var langur dagur en að sama skapi frábær skemmtun. Ég vill því þakka öllum þeim sem að gerðu þennan dag svo eftirminnalegan. Mannbjargarbræður, Norðurflugsmenn, slysavarnarkonur og allir aðrir sem áttu þarna hlut að máli, takk fyrir mig.